De achtste koning, de valse profeet en het beeld van het wilde beest
Deel 1 - Analyse en voorlopige identificatie
Inhoud
De achtste en laatste koning: een voorlopige identificatie
NATO - North Atlantic Treaty Organisation
Inleiding en resumé
De openbaring die via een engel door Jezus de gezalfde aan de apostel Johannes werd gegeven toen deze vanwege het spreken over God en het getuigenis geven over Jezus gevangen zat op het Griekse eiland Patmos, beschrijft huiveringwekkende gebeurtenissen die zouden leiden tot de Oorlog van de Grote Dag van God de Almachtige tegen de natiën en de installatie van zijn koninkrijk.
In het onderdeel 'De 'kleine hoorn' en de Anglo-Amerikaanse suprematie' hebben we met aan zekerheid grenzende waarschijnlijk kunnen vaststellen wie de zevende wereldmacht is en hoe hij de vertegenwoordiger zal zijn van een achtste en laatste wereldmacht die op het wereldtoneel zou verschijnen en die een cruciale rol zal spelen bij de vervolging van het Lichaam van de Gezalfde. Het beschrijft hoe deze zevende wereldmacht zal optreden als valse profeet door aanbidding af te dwingen ten behoeve van deze achtste wereldmacht en zijn beeld, waarbij het - doordat het als een Draak (Satan) spreekt - de "hele bewoonde aarde misleidt" en ervoor zorgt dat zij die niet zullen zijn opgetekend in "de boekrol des levens", zullen sneuvelen. (Openbaring 12:9; 3:5; 20:12; Maleachi 3:16).
Tot nog toe hebben we de zeven wereldmachten kunnen vaststellen. Dit zijn:
1. het Egyptische rijk;
2. het Assyrische rijk;
3. het Babylonische rijk;
4. het Medo-Perzische rijk;
5. het Grieks (Macedonische) rijk en
6. het Romeinse rijk met de daaruit voorkomende Europese naties en koloniale machten;
7. het Anglo-Amerikaanse rijk.
Voor de duidelijkheid: politieke staten of entiteiten worden veelal in de heilige geschriften weergegeven als 'wilde beesten' tenzij ze met name worden genoemd zoals bijvoorbeeld het geval is met Assyrië, Babylon of Griekenland. Maar ook zij worden afgebeeld als beesten of dieren. Een verklaring hiervan vinden we in het artikel 'Bijbelse symboliek - Symbolische beschrijving van politieke machten'.
In onderstaande representatie zien we haarscherp hoe de openvolgende bijbelse wereldmachten of koningen elkaar opvolgden en elkaars gebieden overvleugelden.
Afbeelding. Visuele representatie van de opeenvolging van de bijbelse wereldmachten
vanaf het Babylonische rijk zoals die via de profeet Daniel tot ons is gekomen,
het Egyptische rijk en het Assyrische rijk niet ingesloten.
Hoeveel koningen of wereldmachten zijn er in totaal voordat de laatste de vernietiging tegemoet gaat?
Zoals we hierboven in het gedeelte 'Inleiding en resumé' hebben kunnen vaststellen, zijn er in totaal 8 koningen of wereldmachten die de heilige geschriften beschrijven. Hoewel er natuurlijk meer grote rijken zijn geweest in de menselijke geschiedenis, spelen alleen deze koningen daar een rol omdat ze directe bemoeienis hebben gehad met Gods volk (en nog zullen hebben) door de tijd heen. Dit is van groot belang om in te zien dat het 'wilde beest uit de aarde' ofwel de 'valse profeet' dat - hoewel het zelf een wereldmacht is - geen 9e kan zijn omdat de 8ste koning de koning is die de vernietiging inluidt van alle dan bestaande koninkrijken.
"Ik zag uit de mond van de draak, uit de mond van het wilde beest en uit de mond van de valse profeet drie onreine geïnspireerde uitspraken komen die eruitzagen als kikkers. Het zijn in feite uitspraken die door demonen zijn geïnspireerd, en ze doen tekenen en gaan naar de koningen van de hele bewoonde aarde, om ze te verzamelen voor de oorlog van de grote dag van God de Almachtige." (Openbaring 16:13, 14).
We zien dus dat deze 8ste koning alle andere koninkrijken optrommelt om hen op te stellen tegen God. De uitkomst ervan is dat het hele politieke systeem de vernietiging zal ondergaan.
"En ik zag dat het wilde beest en de koningen van de aarde en hun legers verzameld waren om oorlog te voeren tegen degene die op het paard zat en tegen zijn leger. Het wilde beest werd gegrepen en met hem de valse profeet, die voor zijn ogen de tekenen had gedaan waarmee hij degenen had misleid die het merkteken van het wilde beest hadden gekregen en die zijn beeld aanbaden. Ze werden allebei levend in het vurige meer gegooid dat met zwavel brandt. Maar de anderen werden gedood met het lange zwaard dat uit de mond kwam van degene die op het paard zat. En alle vogels aten zich vol aan hun vlees." (Openbaring 19:19-21).
De profeet Daniël beschijft hetzelfde scenario, zij het met andere symboliek.
"U, o koning, keek toe, en u zag een reusachtig beeld. Dat beeld was groot en had een heldere glans. Het stond vóór u en de aanblik ervan was afschrikwekkend. Het hoofd van het beeld was van zuiver goud, zijn borst en armen waren van zilver, zijn buik en dijen van koper, zijn benen van ijzer en zijn voeten deels van ijzer en deels van klei. Terwijl u toekeek, werd er een steen uitgehouwen, maar niet door mensenhanden. Die trof het beeld aan zijn voeten van ijzer en klei en verbrijzelde ze. Op dat moment werden het ijzer, de klei, het koper, het zilver en het goud allemaal verpulverd. Het werd als het kaf van de zomerdorsvloer, en de wind voerde het mee zodat er geen spoor meer van werd gevonden. Maar de steen die het beeld trof, werd een grote berg die de hele aarde vulde." (Daniël 2:31-35).
en
"In de dagen van die koningen zal de God van de hemel een koninkrijk oprichten dat nooit vernietigd zal worden. En dat koninkrijk zal nooit aan een ander volk worden overgedragen. Het zal al die koninkrijken verbrijzelen en er een eind aan maken. Als enige zal het eeuwig blijven bestaan, precies zoals u zag dat uit de berg een steen werd gehouwen — maar niet door mensenhanden — en dat die het ijzer, het koper, de klei, het zilver en het goud verbrijzelde. De grote God heeft aan de koning bekendgemaakt wat er in de toekomst zal gebeuren. De droom is waar en de uitleg is betrouwbaar.’" (Daniël 2:44, 45).
Met dit in gedachten is het evident dat het 'wilde beest uit de aarde' deel uitmaakt van het 'wilde beest uit de zee' maar terwille van de rol die het speelt wordt afgebeeld als een afzonderlijke entiteit. Ook opmerkelijk is het dat het 'beeld van het wilde beest' niet wordt beschouwd als een 9e koning. De vraag die daarbij dan rijst is of we hier te maken hebben met een politieke entiteit of met iets anders. We komen daar later nog op terug.
De achtste en laatste koning: een voorlopige identificatie
Het scenario waarin de achtste koning wordt beschreven
Het is van belang om eerst het scenario en de bijzonderheden ervan te beschrijven waarin deze achtste koning voorkomt en het wordt afgebeeld als een wilde beest met zeven koppen en tien hoorns. We vinden deze informatie in de hoofdstukken 11, 13, 16, 17 en 19 van de Openbaring aan Johannes.
Hoofdstuk 11: het wilde beest stijgt op uit de afgrond waarna het de twee getuigen vervolgt en doodt.
Hoofdstuk 13: het wilde beest ontvangt kracht, een troon en grote autoriteit, loopt een zwaardslag op maar herstelt. Het wordt hem toegestaan om oorlog te voeren tegen de heiligen en hen te overwinnen. Hij krijgt autoriteit over alle stammen en volken en talen en landen.
Hoofdstuk 16: het wilde beest verzamelt de koningen van de hele bewoonde aarde te Harmageddon voor oorlog met God.
Hoofdstuk 17: het wilde beest stijgt op uit de afgrond en krijgen tien koningen voor één uur autoriteit als koning met het wilde beest, vernietigt het Babylon de grote en zullen hij en deze tien koningen vervolgens oorlog voeren tegen het Lam.
Hoofdstuk 19: het wilde beest en de koningen van de aarde en hun legers zijn verzameld om oorlog te voeren tegen degene die op het paard zat en tegen zijn leger en het wilde beest wordt vervolgens vernietigd.
In hoofdstuk 13 en hoofdstuk 17 worden twee vormen van dit wilde beest gepresenteerd, elk met hun specifieke eigenschappen, maar een eerdere studie heeft uitgewezen dat dit één en hetzelfde wilde beest is maar in verschillende settings.
Opmerking: Wellicht ten overvloede willen wij opmerken dat alle 'koningen' die in de verschillende boeken van de heilige geschriften worden genoemd, politieke machten of staten zijn die op de een of andere manier directe bemoeienis hebben gehad met Gods natie in de oudheid (en in de toekomst) en van enorme invloed zijn geweest op haar bestaan. Feitelijk benoemt de Openbaring er slechts acht.
Een onderzoek van mogelijke kandidaten in relatie tot de gegeven beschrijving
Laten we nu onderzoeken welke mogelijke kandidaten in beeld komen die kunnen worden gerelateerd aan de onderstaande eigenschappen of kenmerken die in de Openbaring worden gegeven en die op dit ogenblik van schrijven (2021) voor ons zichtbaar zijn. De drie volgende kenmerken of perspectieven achten wij bepalend voor het resultaat van dit onderzoek:
1. Geschiedkundig: ononderbroken opeenvolging met de ambities van een echte hegemoon
Het wilde beest is 'uit de zeven' ofwel 'uit' de zeven voorgaande ‘koningen’ die elkaar politiek (en militair) hebben opgevolgd als gevolg van totale militaire overwinning en inname van (delen van) het grondgebied, en door vergroting van geopolitieke invloed. Hierdoor loopt er een ononderbroken lijn vanaf het (1) Egyptische rijk door naar (2) het Assyrische rijk, dan (3) het Babylonische rijk, dan (4) het Medo-Perzische rijk, dan (5) het Griekse rijk, vervolgens (6) het Romeinse rijk en dan door naar (7) het Anglo-Amerikaanse imperium dat wordt gevormd door het Britse rijk (nu the British Commonwealth of Nations) en de Verenigde Staten van Amerika. Wat deze koningen echter bovenal met elkaar gemeen hebben is hun directe bemoeienis met Gods volk in de oudheid, in de moderne tijd en in de nabije toekomst.
Het is vanuit profetisch en historisch perspectief aantoonbaar dat deze wereldmacht voortkomt uit de Europese natien die op hun beurt uit het Romeinse rijk zijn onstaan; zie hiervoor het onderdeel getiteld 'Europese koloniale machten en de 'kleine hoorn'’. Het profiel van een kandidaat wereldmacht moet de pretentie of ambitie hebben om de wereld op politiek, sociaal, economisch- en militair gebied te willen overheersen, zijn wil op te leggen en om een eventuele rivaal op die terreinen de pas te willen afsnijden en waarbij hij beschikt over grote financiële middelen. Als hegemoon streeft hij naar een unipolaire wereld die onder zijn controle staat.
2. Politiek: internationale alliantie c.q. coalitievorming met een centraal politiek bestuur
We hebben kunnen zien dat de zeven 'koppen' van het wilde beest, zeven koningen of politieke entiteiten afbeelden die in de geschiedenis na elkaar op het wereldtoneel verschenen. Het wilde beest zelf wordt afgebeeld met tien hoorns dat volledigheid afbeeldt. Het wilde beest zelf bestond nog niet in de tijd dat Johannes zijn visioen ontving en ook zijn 'tien hoorns' bestonden nog niet, maar het beest zou in een latere tijd op het toneel verschijnen. Deze 'hoorns' beelden koningen of politieke entiteiten af. Deze koningen zullen zich met het wilde beest of de achtste koning verbinden en zullen er op zeker moment al hun autoriteit aan toekennen, ze "krijgen […] voor één uur autoriteit als koning met het wilde beest. Ze hebben één gedachte, en daarom geven ze hun kracht en autoriteit aan het wilde beest." (Openbaring 17:12, 13).
We hebben dus te maken met een politieke entiteit die hetzij moet worden getypeerd als een alliantie of als een coalitie maar met een stabiel en politiek ingeregeld centraal bestuur dat is gebaseerd in zijn hoofdstad en van waaruit strategie wordt bedacht, uitgevoerd en gecoördineerd. Te denken valt hierbij aan termen als 'Washington en Londen' of 'Brussel' als vertegenwoordigende namen van de steden waarin zich het politieke bestuur van de natie bevindt. Op het wereldtoneel treedt het onder één naam of noemer op de voorgrond.
Opmerking: De beschijving in de Openbaring lijkt te suggereren dat we hier niet te maken hebben met een langdurige alliantie maar met een kortstondige coalitie tussen het wilde beest en de tien koningen ten einde een specifiek doel te bereiken, t.w.:
1). de vernietiging van Babylon de grote en
2). de oorlog tegen het Lam.
Deze definitie lijkt niet verenigbaar met het profiel van de voorgestelde kandidaten dat wij hieronder zullen beschrijven en met die van de NATO in het bijzonder - waarvan wij menen dat zij de beste kandidaat vertegenwoordigt - maar wanneer het wilde beest in de afgrond verdwijnt (inactief wordt) en er weer uit opkomt (actief wordt), dan is deze toestand alleen van toepassing op de NATO als zelfstandige politieke entiteit waarvan het bestuur in Brussel zetelt. De 'tien koningen' zullen natuurlijk niet inactief zijn en allemaal zomaar van de aardbodem verdwijnen.
Dat de 'tien koningen' voor één uur (een korte tijd) al hun autoriteit aan het wilde beest zullen geven, doet dus niets af aan onze definities zoals we dit ook in deel 2 zullen beschrijven; in deze korte tijd die nodig is om de hierboven genoemde twee acties uit te voeren, bundelen zij al hun krachten en worden daar door Jehovah toe aangezet.
Zo hebben de 50 Staten van de Verenigde Staten een zekere mate van federale autonomie en kunnen zij enigszins onafhankelijk van de Amerikaanse federale overheid opereren. Het bestuur dat zetelt in Washington DC, stelt zich echter op als eenheid die het land als geheel vertegenwoordigt. Wanneer dit bestuur inactief zou worden, hoeft dit niet automatisch te betekenen dat de betreffende staten ook van het toneel verdwijnen. Ze kunnen in principe als autonome entiteiten actief blijven. En toch vertegenwoordigen zij allen, en zijn zij allen, als één politieke entiteit, de Verenigde Staten van Amerika.
3. Militair: uitzonderlijke militaire capaciteiten en economische macht
Deze achtste koning is een bijzonder invloedrijke politieke entiteit en moet beschikken over uitzonderlijke militaire capaciteiten want, nadat het een 'dodelijke zwaardslag' had gekregen en weer 'tot leven is gekomen', zegt men “Wie is als het wilde beest? Wie kan oorlog met hem voeren?". (Openbaring 13:4); hij moet dus beschikken over een slagkracht en weerstand die buitengewoon is. Hij lijkt vervolgens op enig moment in de nabije toekomst al zijn autoriteit aan een andere politieke macht of koning te delegeren die over twee hoorns (politieke machten of 'koningen') beschikt en daarmee een dualistisch karakter heeft (verg. Het Medo-Perzische rijk).
Opmerking: Het is evident dat we hier de voor mensen zichtbare eigenschappen opsommen. Een 4e en zeer belangrijk element hierbij is dat deze achtste koning direct zijn kracht en autoriteit ontvangt van een bron die doorgaans niet voor mensenogen zichtbaar is: een demonische entiteit die wordt beschreven als een 'draak'. Hiervan weten wij dat dit de Tegenstrever of Lasteraar is.
Drie mogelijke kandidaten onderzocht: UN, EU, NATO
In het licht van het bovenstaande beschouwen we daarom drie mogelijke kandidaten. We zullen onderzoeken in hoeverre zij aan alle bovengenoemde kenmerken voldoen zodat met redelijke zekerheid kan worden vastgesteld wie de achtste wereldmacht in de bijbelse geschiedenis zou kunnen zijn.
UN - United Nations
Officiële website: https://www.un.org/en/
Principes
1. Gebaseerd op het beginsel van de soevereine gelijkheid van al haar leden.
2. Alle leden, om hen allemaal de rechten te garanderen en voordelen die voortvloeien uit het lidmaatschap, zullen voldoen in te goeder trouw de verplichtingen die zij in overeenstemming met het huidige handvest van de Verenigde Naties.
3. Alle leden beslechten hun internationale geschillen door vreedzaam betekent op zodanige wijze dat internationale vrede en veiligheid en rechtvaardigheid komen niet in gevaar.
4. Alle leden onthouden zich in hun internationale betrekkingen van de dreiging met of het gebruik van geweld tegen de territoriale integriteit of politieke onafhankelijkheid van een staat, of in een andere wijze die niet strookt met de doelstellingen van de Verenigde Naties.
5. Alle leden verlenen de Verenigde Naties alle hulp bij alle maatregelen die zij neemt in overeenstemming met dit Handvest van de Verenigd.
6. Deze organisatie ziet erop toe dat staten die dat niet zijn leden van de Verenigde Naties handelen in overeenstemming met deze beginselen voor zover nodig voor de instandhouding van internationale vrede en veiligheid.
7. Niets vervat in dit Handvest van de Verenigde Naties machtigen de Verenigde Naties in deze aangelegenheden die in wezen binnen de nationale jurisdictie van staten vallen of verplichten de leden deze zaken aan een schikking voor te leggen krachtens dit Handvest; maar dit beginsel laat onverlet de toepassing van handhavingsmaatregelen uit hoofde van hoofdstuk VII van het Handvest van de Verenigde Naties.
Doelstellingen
1. Handhaving van de internationale vrede en veiligheid.
2. Het ontwikkelen van vriendschappelijke betrekkingen tussen naties.
3. Samenwerken bij het oplossen van internationale economische, sociale, culturele en humanitaire problemen en het bevorderen van respect voor mensenrechten.
4. Werken als een centrum voor het bereiken van de hierboven beschreven doelen.
De Verenigde Naties zijn per definitie een wereldwijde 'peacekeeping' organisatie maar zonder eigen krijgsmacht.
Bron: United Nations, objectives and principles
Korte geschiedenis
De Verenigde Naties (VN) zijn een internationale organisatie opgericht op 24 oktober 1945. De Verenigde Naties (VN) was de tweede multifunctionele internationale organisatie opgericht in de 20e eeuw die wereldwijd in omvang en lidmaatschap was. Zijn voorganger, de Volkenbond, werd opgericht door het Verdrag van Versailles in 1919 en ontbonden in 1946. Het hoofdkantoor is gevestigd in New York City en de VN heeft ook regionale kantoren in Genève, Wenen en Nairobi. De officiële talen zijn Arabisch, Chinees, Engels, Frans, Russisch en Spaans.
Ondanks de problemen die de Volkenbond ondervond bij het beslechten van conflicten en het waarborgen van internationale vrede en veiligheid voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog, kwamen de grote geallieerde mogendheden tijdens de oorlog overeen om een nieuwe wereldwijde organisatie op te richten om internationale zaken te helpen beheren. Deze overeenkomst werd voor het eerst geformuleerd toen de Amerikaanse president Franklin D. Roosevelt en de Britse premier Winston Churchill in augustus 1941 het Atlantisch Handvest ondertekenden. De naam Verenigde Naties werd oorspronkelijk gebruikt om de geallieerde landen tegen Duitsland, Italië en Japan aan te duiden. Op 1 januari 1942 ondertekenden 26 landen de Verklaring van de Verenigde Naties, waarin de oorlogsdoelen van de geallieerde mogendheden uiteenzetten.
De Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en de Sovjet-Unie namen het voortouw bij het ontwerpen van de nieuwe organisatie en het bepalen van de besluitvormingsstructuur en -functies. Aanvankelijk werden de "Grote Drie" staten en hun respectieve leiders (Roosevelt, Churchill en Sovjet-premier Jozef Stalin) gehinderd door meningsverschillen over kwesties die een voorbode waren van de Koude Oorlog. De Sovjet-Unie eiste individueel lidmaatschap en stemrecht voor haar samenstellende republieken, en Groot-Brittannië wilde garanties dat zijn koloniën niet onder VN-controle zouden worden geplaatst. Er was ook onenigheid over het stemsysteem dat in de Veiligheidsraad moest worden aangenomen, een kwestie die beroemd werd als het 'vetoprobleem'.
De eerste belangrijke stap in de richting van de vorming van de Verenigde Naties werd genomen van 21 augustus tot 7 oktober 1944, tijdens de Dumbarton Oaks Conference, een bijeenkomst van de diplomatieke experts van de Grote Drie machten plus China (een groep die vaak de "Big Four" wordt genoemd) gehouden in Dumbarton Oaks, een landgoed in Washington, D.C. Hoewel de vier landen het eens werden over het algemene doel, de structuur en de functie van een nieuwe wereldorganisatie, eindigde de conferentie te midden van voortdurende onenigheid over lidmaatschap en stemmen. Op de Conferentie van Jalta, een bijeenkomst van de Grote Drie in een badplaats op de Krim in februari 1945, legden Roosevelt, Churchill en Stalin de basis voor charterbepalingen die het gezag van de Veiligheidsraad afbakenden. Bovendien bereikten ze een voorlopig akkoord over het aantal Sovjetrepublieken dat onafhankelijk lidmaatschap van de VN zou krijgen. Ten slotte kwamen de drie leiders overeen dat de nieuwe organisatie een trustschapssysteem zou omvatten om het mandaatsysteem van de Volkenbond op te volgen.
De Voorstellen van Dumbarton Oaks, met wijzigingen van de Conferentie van Jalta, vormden de basis van de onderhandelingen op de Conferentie van de Verenigde Naties over de Internationale Organisatie (UNCIO), die op 25 april 1945 in San Francisco bijeen kwam en het definitieve Handvest van de Verenigde Naties opleverde. De conferentie in San Francisco werd bijgewoond door vertegenwoordigers van 50 landen uit alle geografische gebieden van de wereld: 9 uit Europa, 21 uit Amerika, 7 uit het Midden-Oosten, 2 uit Oost-Azië en 3 uit Afrika, evenals 1 elk uit de Oekraïense Socialistische Sovjetrepubliek en de Wit-Russische Socialistische Sovjetrepubliek (naast de Sovjet-Unie zelf) en 5 uit landen van het Britse Gemenebest. Polen, dat niet aanwezig was op de conferentie, mocht oorspronkelijk lid worden van de VN. Het vetorecht van de Veiligheidsraad (onder de permanente leden) werd bevestigd, hoewel elk lid van de Algemene Vergadering in staat was om kwesties ter discussie te stellen. Andere politieke kwesties die door middel van compromissen werden opgelost, waren de rol van de organisatie bij de bevordering van het economisch en sociaal welzijn; de status van koloniale gebieden en de verdeling van trustschappen; de status van regionale en defensieregelingen; en de dominantie van de grote macht versus de gelijkheid van staten. Het VN-Handvest werd unaniem aangenomen en ondertekend op 26 juni en afgekondigd op 24 oktober 1945.
Afbeelding. De voornaamste twee oprichters van de VN, Franklin D. Roosevelt (links)
en Winston Churchill (rechts) tijdens de ondertekening van het Atlantic Charter, 1941.
Bron: Encyclopedia Britannica - United Nations
Gebiedsomvang, leden en geaffilieerde staten
Afbeelding. De Verenigde Naties 2018.
Zwakheden
De organisatie is een afspiegeling van het politieke wereldtoneel waarin afzonderlijke landen veelal elk hun eigen belangen vooropstellen en niet gericht zijn op het stimuleren van vrede. De vijf permanente leden van de Veiligheidsraad hebben het recht van veto hetgeen betekent dat zij unaniem voorstellen kunnen torpederen.
Conclusies
De VN kan op basis van de eerder vastgestelde kenmerken niet op alle drie de punten worden aangemerkt als een wereldmacht zoals elke voorgaande wereldmacht in de bijbelse geschiedenis. Ze is feitelijk bedoeld als een poging om de wereld één te maken en die onder de controle van het Anglo-Amerikaanse systeem te brengen en te houden, net zoals haar voorganger de Volkenbond.
Zij voldoet deels aan kenmerk 1: Geschiedkundig: ononderbroken opeenvolging met de ambities van een echte hegemoon;
Zij voldoet aan kenmerk 2: Politiek: internationale alliantie c.q. coalitievorming met een centraal bestuur;
Zij voldoet niet aan kenmerk 3: Militair: uitzonderlijke militaire capaciteiten en economische macht. Op deze gronden is zij daarom vooralsnog geen kandidaat om de rol van achtste koning te vervullen.
EU - European Union
Officiële website: https://europa.eu/european-union/
Doelstellingen
Het hoofddoel van de Europese Unie is het bevorderen van vrede, het volgen van de waarden van de EU en het verbeteren van het welzijn van naties. Het Europees Parlement en andere instellingen zien erop toe dat deze doelstellingen worden bereikt.
De belangrijkste doelstellingen zijn:
1. Een gemeenschappelijke Europese ruimte zonder grenzen.
2. Interne markt.
3. Stabiele en duurzame ontwikkeling.
4. Wetenschappelijke en technologische ontwikkeling.
5. Preventie van sociale uitsluiting.
6. Solidariteit Respect voor talen en culturen.
7. Gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid.
De Europese Unie is een politiek-economische unie zonder eigen krijgsmacht.
Korte geschiedenis
De oorspronkelijke oprichters van de Europese Unie zijn Belgie, Frankrijk, West-Duitsland, Italië, Luxemburg en Nederland.
De Europese eenwording kent een lange geschiedenis die teruggaat tot het einde van de Tweede Wereldoorlog en kreeg door de Marshallhulp een eerste aanzet. De feitelijke oprichting van de Europese Unie werd bekrachtigd met het Verdrag van Maastricht in december 1991, formeel het verdrag betreffende de Europese Unie. Deze internationale overeenkomst werd goedgekeurd door de regeringsleiders van de landen van de Europese Gemeenschap (EG) in Maastricht, Nederland en geratificeerd door alle EG-lidstaten (kiezers in Denemarken verwierpen het oorspronkelijke verdrag, maar keurden later een licht gewijzigde versie goed. Het verdrag werd ondertekend op 7 februari 1992 en trad in werking op 1 november 1993. Het verdrag richtte een Europese Unie (EU) in, met EU-burgerschap toegekend aan elke persoon die een burger van een lidstaat was. Het EU-burgerschap stelde mensen in staat om te stemmen en zich verkiesbaar te stellen bij lokale verkiezingen en verkiezingen voor het Europees Parlement in het EU-land waar zij woonden, ongeacht hun nationaliteit. Het verdrag voorzag ook in de invoering van een centraal banksysteem en een gemeenschappelijke munt (de euro), verplichtte de leden tot de tenuitvoerlegging van een gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid en riep op tot meer samenwerking op verschillende andere gebieden, waaronder het milieu, de politie en het sociaal beleid.
Bron: Encyclopedia Britannica - Het Verdrag van Maastricht (1991)
Gebiedsomvang, leden en geaffilieerde staten
Afbeelding. De lidstaten van de Europese Unie per 2021.
Zwakheden
De EU is een geldverslindend project en regelzucht en lobbying prevaleren en benadelen de belangen van de individuele aaneengesloten staten. Er zijn sterke onderlinge economische verschillen en de munteenheid verhindert dat armere landen de valuta kunnen devalueren als dat nog is om economische groei mogelijk te maken.
Conclusies
De EU kan op basis van de eerder vastgestelde kenmerken niet op alle drie de punten worden aangemerkt als een wereldmacht zoals elke voorgaande wereldmacht in de bijbelse geschiedenis. Ze is een politiek-economisch gedrocht dat deel uitmaakt van de 10 Europese koningen die voortgekomen zijn uit het Romeinse rijk. Ze is feitelijk een bijproduct van de Marshallhulp die er na de Tweede Wereldoorlog hoofdzakelijk voor moest zorgen dat de Verenigde Staten een grotere commerciële afzetmarkt zouden krijgen maar er ook voor moest zorgen dat Europa als één blok onder NATO kon worden gebracht, in eerste instantie als buffer tegen de Sovjet-Unie en haar satellietstaten in het Oostblok maar nu steeds meer als een globale politiek-militaire wereldmacht. Bovendien zullen de Verenigde Staten nooit toelaten dat Europa zich kan ontwikkelen tot een directe bedreiging voor haar hegemonie. Zij voldoet niet aan kenmerk 1: Geschiedkundig: ononderbroken opeenvolging met de ambities van een echte hegemoon; Zij voldoet aan kenmerk 2: Politiek: internationale alliantie c.q. coalitievorming met een centraal bestuur; Zij voldoet niet aan kenmerk 3: Militair: uitzonderlijke militaire capaciteiten en economische macht. Op deze gronden is zij daarom vooralsnog geen kandidaat om de rol van achtste koning te vervullen.
NATO - North Atlantic Treaty Organisation
Officiële website: https://www.nato.int/
Doelstellingen
- NATO is een politieke en militaire alliantie bestaande uit 30 landen uit Noord-Amerika en Europa, verenigd in collectieve defensie om samenwerking te bevorderen ter bescherming van de vrijheid en veiligheid van elke afzonderlijke bondgenoot. Ze is onderdeel van een veel groter conglomeraat: de Atlantic Council (zie: Atlantic Council - NATO), waarover in het volgende deel meer;
- NATO bevordert democratie, individuele vrijheid, mensenrechten en de wet van het recht. De bondgenoten werken samen om problemen op te lossen, om vertrouwen op te bouwen en om toekomstige conflicten te voorkomen. NATO werkt hiertoe eveneens samen met allerlei internationale organisaties ter bevordering van de wereldvrede en het voorkomen van toekomstige conflicten;
- NATO is klaar om te reageren op bedreigingen en haar burgers te beschermen;
- NATO's succes kan worden afgemeten door de eenheid van haar leden: 30 gealllieerde stemmen die spreken en handelen als één.
- NATO is een politiek en militair bondgenootschap, dat als voornaamste taak heeft de bescherming van haar burgers te waarborgen en de veiligheid en stabiliteit in het Noord-Atlantisch gebied te bevorderen. Ze moet in staat zijn om het volledige spectrum van huidige en toekomstige uitdagingen en bedreigingen vanuit elke richting tegelijkertijd aan te pakken. Ze heeft haar afschrikkings- en verdedigingspositie versterkt in het licht van de veranderde en evoluerende veiligheidsomgeving volgens het principe van 'Deterrence and defence';
- NATO streeft naar containment van haar rivalen Rusland en China en invloed op het Euraziatische vasteland volgens haar 'Containment strategy'. De organisatie heeft ambitie en breidt zich nog steeds uit. Feitelijk streeft ze als hegemoon naar wereldheerschappij.
Het onderstaande plaatje geeft een duidelijk beeld van hoe NATO zichzelf ziet:
Afbeelding. NATO is een politieke en militaire alliantie
momenteel bestaande uit inmiddels 32 landen uit Noord-Amerika en Europa.
Zie ook: What is NATO? All you need to know)
Korte geschiedenis
Na de Tweede Wereldoorlog in 1945 was West-Europa economisch uitgeput en militair zwak (de westerse geallieerden hadden hun legers aan het einde van de oorlog snel en drastisch verkleind) en waren er nieuwe machtige communistische partijen ontstaan in Frankrijk en Italië.
Daarentegen was de Sovjet-Unie uit de oorlog tevoorschijn gekomen met zijn legers die alle staten van Midden- en Oost-Europa domineerden, en tegen 1948 hadden communisten onder de steun van Moskou hun controle over de regeringen van die landen geconsolideerd en alle niet-communistische politieke activiteiten onderdrukt.
Wat bekend werd als het 'IJzeren Gordijn', een term die door Winston Churchill werd gepopulariseerd, was over Midden- en Oost-Europa afgedaald. Verder was de oorlogssamenwerking tussen de westerse geallieerden en de Sovjets volledig afgebroken. Elke partij organiseerde zijn eigen sector van bezet Duitsland, zodat er twee Duitse staten zouden ontstaan, een democratische in het westen en een communistische in het oosten.
In 1948 lanceerden de Verenigde Staten het Marshallplan, dat enorme bedragen aan economische hulp verleende aan de landen van West- en Zuid-Europa op voorwaarde dat ze met elkaar zouden samenwerken en een gezamenlijke planning zouden opzetten om hun wederzijds herstel te bespoedigen.
Wat betreft militair herstel sloten - onder het Verdrag van Brussel van 1948 het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en de Lage Landen - België, Nederland en Luxemburg een collectieve defensieovereenkomst genaamd de West-Europese Unie. Al snel werd echter ingezien dat een formidabeler bondgenootschap nodig zou zijn om een adequaat militair tegenwicht te bieden aan de Sovjets.
Tegen die tijd hadden Groot-Brittannië, Canada en de Verenigde Staten al geheime verkennende gesprekken gevoerd over veiligheidsregelingen die als alternatief zouden dienen voor de Verenigde Naties (VN), die verlamd raakte door de snel opkomende Koude Oorlog. Het noemen van de betrokkenheid van deze Anglo-Amerikaanse mogendheden is wezenlijk zoals we later zullen zien. Zij zijn de initiatiefnemers en bedenkers van de NATO en uit hen komt de NATO voort.
In maart 1948, na een feitelijke communistische staatsgreep in Tsjecho-Slowakije een maand eerder, begonnen de drie regeringen besprekingen over een multilateraal collectief verdedigingsplan dat de westerse veiligheid zou versterken en democratische waarden zou bevorderen. Deze discussies werden uiteindelijk vergezeld door Frankrijk, de Lage Landen en Noorwegen en resulteerden in april 1949 in het Noord-Atlantisch Verdrag.
Afbeelding. Staatssecretaris Dean Acheson ondertekent het Noord-Atlantisch Verdrag.
De Amerikaanse staatssecretaris van Buitenlandse Zaken Dean Acheson ondertekende
op 4 april 1949 het Noord-Atlantische Verdrag, terwijl de Amerikaanse president Harry S. Truman
(tweede van links) en vicepresident Alben W. Barkley (links daarnaast) toekijken.
Extensie van de macht van de Anglo-Amerikaanse geopolitiek
Alleen een supermachtige geopolitieke en militaire organisatie als NATO is in staat om als zelfstandige mogendheid de wereld in haar greep te houden en zij vormt sinds 1949 het sterkste en modernste politieke en militaire pact dat er bestaat.
We moeten echter begrijpen dat NATO eerst en vooral een instrument is van het Anglo-Amerikaanse rijk want terwijl NATO het uiterlijk heeft van een multinationale militaire alliantie, controleren de VS de NATO-commandostructuren, waarbij het Pentagon de NATO-besluitvorming domineert. De geallieerde opperbevelhebber Europa (SACEUR) en de geallieerde opperbevelhebber Atlantic (SACLANT) van de NATO zijn Amerikanen die door Washington zijn benoemd, waarbij de secretaris-generaal van NATO slechts bureaucratische functies vervult.
Zoals gezegd, de NATO is een politiek en militair pact dat in 1949 is ontstaan op initiatief van Groot-Brittannië, Canada en de Verenigde Staten van Amerika (https://www.britannica.com/topic/North-Atlantic-Treaty-Organization).
Gebiedsomvang, leden en geaffilieerde staten
Om een indruk te krijgen van de omvang van NATO en haar partners, zie: NATO en haar partners (Engels) alsmede onderstaande map.
Afbeelding. NATO, leden en partners.
Militaire invloed wereldwijd
Afbeelding. NATO militaire bases wereldwijd.
Zwakheden
De belangrijkste zwakheden van NATO zijn:
1) Te geringe militaire uitgaven na het zgn. einde van de 'Koude Oorlog';
2) Lidstaten vertrouwen teveel op de inbreng van de Verenigde Staten;
3) Autocraten in bepaalde lidstaten jagen hun eigen belangen na;
4) Onderlinge afstemming van militaire middelen is nog een punt van aandacht.
Sinds het uitbreken van de oorlog in Oekraïne is e.e.a. wel veranderd/verbeterd.
Conclusies
NATO kan op basis van de eerder vastgestelde kenmerken op alle drie de punten terecht worden aangemerkt als een wereldmacht zoals elke voorgaande wereldmacht in de bijbelse geschiedenis. Zij voldoet aan kenmerk 1: Geschiedkundig: ononderbroken opeenvolging met de ambities van een echte hegemoon; Zij voldoet aan kenmerk 2: Politiek: internationale alliantie c.q. coalitievorming met een centraal bestuur; Zij voldoet aan kenmerk 3: Militair: uitzonderlijke militaire capaciteiten en economische macht. Op deze gronden is zij daarom vooralsnog de beste kandidaat om de rol van achtste koning te vervullen.
In het volgende deel zullen wij verder ingaan op hoe de NATO een verdere rol zou kunnen spelen bij de vervulling van bijbelse profetieën en hoe haar relatie is met het huidige Anglo-Amerikaanse systeem.